Kritik Rendering Yolu (CRP) Optimizasyonu: FCP ve LCP İçin Rehber

14 Temmuz 2025 Web Tasarım & Geliştirme

Bir web sayfasının kullanıcının ekranında belirmesi, aslında bir evin temelden çatıya inşa edilmesine çok benzer. Bu süreci bir an için bir mimarın gözünden düşünelim: Elinizde detaylı bir kat planı (HTML kodu) var. Ancak duvarları boyamaya (pikselleri ekrana çizmeye) başlamadan önce, bu plana göre temeli atmanız, yani bir DOM (Belge Nesne Modeli) ağacı oluşturmanız gerekir. Ardından, binanın taşıyıcı kolonlarını ve yapısal estetiğini belirleyen mimari çizimleri (CSS kodları) okuyarak bir CSSOM (CSS Nesne Modeli) ağacı kurarsınız. Tarayıcı, ancak bu iki planı birleştirip binanın ana iskeletini, yani Render Ağacı'nı oluşturduktan sonra, her bir odanın boyutunu ve konumunu hesaplayabilir (Yerleşim) ve son olarak duvarları boyayabilir (Boyama).

İşte Kritik Rendering Yolu (Critical Rendering Path - CRP), tam olarak bu inşaat sürecinin en kritik parçasını ifade eder: kullanıcıya "ilk görünen duvarın" en hızlı şekilde örülmesi için tamamlanması zorunlu olan minimum adımlar dizisidir. Bu yolu ne kadar kısaltırsanız, siteniz kullanıcıya o kadar hızlı "açılıyor" hissi verir. FCP (First Contentful Paint) ve LCP (Largest Contentful Paint) gibi hayati performans metriklerini iyileştirmenin sırrı, bu temel mühendislik sürecinde ustalaşmaktan geçer.

Bu uzman rehberi, web geliştiriciler ve teknik SEO uzmanları için bir başvuru kaynağı olarak tasarlanmıştır. Amacımız, baytların piksellere dönüştüğü bu karmaşık yolculuğun her adımını aydınlatmak ve size render'ı engelleyen darboğazları ortadan kaldırarak ışık hızında bir ilk izlenim yaratmanın somut tekniklerini sunmaktır.

Kritik Rendering Yolu (CRP) Tam Olarak Nedir?

Teknik tanımıyla Kritik Rendering Yolu, bir tarayıcının kendisine verilen bir HTML, CSS ve JavaScript belgesini işleyerek ekranda anlamlı piksellere dönüştürmesi için geçmek zorunda olduğu adımlar dizisidir. Bu yoldaki her bir kaynak (örneğin bir CSS dosyası veya senkronize bir JavaScript dosyası) "kritik" olarak kabul edilir çünkü bu kaynak işlenmeden sayfa render edilemez, yani kullanıcı boş bir beyaz ekrana bakmaya devam eder.

Bu sürecin optimizasyonu, özellikle sayfanın ilk açıldığında görünen kısmı olan "ekranın üstü" (above-the-fold) içeriğinin render edilmesi için hayati önem taşır. Tarayıcının, kullanıcının görmediği kısımları render etmeyi erteleyip, ilk olarak gördüğü alana odaklanmasını sağlamak, CRP optimizasyonunun temel felsefesidir. Google'ın web.dev belgelerinde de vurgulandığı gibi, CRP'yi anlamak ve optimize etmek, temel web performansı metriklerini iyileştirmenin ön koşuludur. Yavaş bir CRP, gecikmiş bir FCP (İlk İçerikli Boyama) ve LCP (En Büyük İçerikli Boyama) anlamına gelir, bu da daha yüksek hemen çıkma oranları ve daha kötü bir kullanıcı deneyimi demektir.

Bir Sayfanın Anatomisi: Baytlardan Piksellere CRP Adımları

Bir tarayıcının bir URL'ye istek atmasından ekranda bir sayfa görmemize kadar geçen milisaniyeler içinde inanılmaz derecede karmaşık bir operasyon yürütülür. Bu yolculuğu adım adım inceleyerek, optimizasyon fırsatlarının nerede saklı olduğunu keşfedelim.

Adım: HTML'den DOM'a (Belge Nesne Modeli)
Her şey, sunucudan gelen HTML belgesinin ilk baytları ile başlar.
- Baytların Karakterlere Dönüşümü: Tarayıcı, ağdan gelen ham baytları okur ve belgenin karakter kodlamasına (örn. UTF-8) göre bunları karakterlere çevirir.
- Tokenizasyon (Tokenizing): Ardından, bu karakter dizisini ayrıştırarak (parsing) W3C standardına uygun belirteçlere (tokens) ayırır. Örneğin, <html>, <head>, <body>, <p> gibi her bir başlangıç ve bitiş etiketi birer belirteçtir.
- Düğümlerin (Nodes) Oluşturulması: Bu belirteçler, kendilerine ait özellikleri ve kuralları olan "düğüm" nesnelerine dönüştürülür.
- DOM Ağacının İnşası: Son olarak, HTML etiketleri arasındaki hiyerarşik ilişkiye (ebeveyn-çocuk ilişkisi) göre bu düğümler, bir ağaç yapısı içinde birbirine bağlanır. Bu ağaç yapısına Belge Nesne Modeli (Document Object Model - DOM) denir. DOM, sayfanın içeriğinin ve yapısının bir nesne temsilidir ve JavaScript'in sayfayı manipüle etmek için kullandığı arayüzdür.
Bu süreç artımlı (incremental) olarak gerçekleşir. Tarayıcı, tüm HTML'in yüklenmesini beklemeden DOM'u parça parça oluşturmaya başlar.
Adım: CSS'ten CSSOM'a (CSS Nesne Modeli)
DOM ağacı oluşturulurken, tarayıcı <head> bölümünde bir <link rel="stylesheet" href="style.css"> etiketine rastladığında, DOM oluşturma sürecini duraklatmaz ama style.css dosyası için hemen bir istek başlatır. Tıpkı HTML gibi, CSS de kendi nesne modeline dönüştürülmelidir.
- Baytlar -> Karakterler -> Belirteçler -> Düğümler: Süreç HTML ile aynıdır. CSS dosyası baytlardan karakterlere, oradan belirteçlere ve son olarak düğümlere dönüştürülür. Her bir CSS kuralı (örn. body { font-size: 16px }) bir düğüm haline gelir.
- CSSOM Ağacının İnşası: Bu düğümler, stillerin "basamaklı" doğası (cascading) göz önünde bulundurularak hiyerarşik bir ağaç yapısına dönüştürülür. Bu ağaca CSS Nesne Modeli (CSS Object Model - CSSOM) denir. CSSOM, bir sayfadaki herhangi bir nesnenin nihai stilini nasıl hesaplayacağını içerir (örn. bir h1 etiketinin font-size'ı nedir, rengi nedir, vb.).
En Kritik Bilgi: CSS, doğası gereği render engelleyicidir (render-blocking). Tarayıcı, tüm CSS dosyalarını indirip CSSOM'u tamamen oluşturmadan sayfayı render etmeyecektir. Çünkü tarayıcı, bir sonraki adımda bir elementi ekrana çizmeden önce o elemente hangi CSS kurallarının uygulanacağını bilmek zorundadır. Eksik CSS ile render yapmak, içeriğin stillenmemiş bir şekilde görünüp ardından aniden stil kazanarak kaymasına (FOUC - Flash of Unstyled Content) neden olurdu, bu da kötü bir kullanıcı deneyimidir.
Adım: JavaScript'in Müdahalesi
JavaScript, bu sürece dinamizm ve interaktiflik katarken, aynı zamanda en büyük performans darboğazlarını da yaratabilir. Tarayıcı, DOM'u ayrıştırırken bir <script> etiketine rastladığında ne olur?
- Parser Engelleme (Parser-Blocking): Eğer script etiketi async veya defer nitelikleri olmadan eklenmişse, tarayıcı HTML'i ayrıştırmayı hemen durdurur.
- JavaScript dosyasını indirir, ayrıştırır ve çalıştırır.
- Ancak JavaScript kodu çalıştıktan sonra HTML'i ayrıştırmaya devam eder.
Peki neden? Çünkü JavaScript, hem DOM'u (örn. yeni bir div ekleyebilir) hem de CSSOM'u (örn. bir elementin stilini değiştirebilir) manipüle etme gücüne sahiptir. Tarayıcı, "Bu JavaScript kodunun DOM veya CSSOM üzerinde ne gibi değişiklikler yapacağını bilemem, o yüzden en güvenlisi onu hemen çalıştırıp sonra yola devam etmek" diye düşünür. Bu durum, JavaScript'in sadece parser engelleyici değil, aynı zamanda dolaylı olarak render engelleyici olmasına da neden olur.
Adım: Render Ağacının İnşası (Render Tree)
Tarayıcının elinde artık iki farklı ağaç yapısı var: biri sayfanın içeriğini temsil eden DOM, diğeri ise bu içeriğin stillerini temsil eden CSSOM. Sayfayı ekrana çizebilmek için bu ikisini birleştirmesi gerekir.

Tarayıcı, DOM ağacının kökünden başlayarak görünür olan her bir düğümü gezer ve her düğüm için ilgili CSSOM kurallarını bularak bunları uygular. Sonuçta, hem içeriği hem de stilini içeren yeni bir ağaç oluşur: Render Ağacı.

Render Ağacı, sadece ekranda render edilecek olan öğeleri içerir. Örneğin:
- display: none; stiline sahip bir element (ve onun altındaki tüm elementler) Render Ağacı'na dahil edilmez. Çünkü bu elementler ekranda hiç yer kaplamaz.
- Buna karşılık, visibility: hidden; veya opacity: 0; gibi stillere sahip elementler Render Ağacı'na dahil edilir, çünkü hala ekranda yer kaplarlar (sadece görünmezdirler).
- <head> bölümündeki etiketler gibi görünür bir çıktısı olmayan düğümler de Render Ağacı'nda yer almaz.
Adım: Yerleşim (Layout / Reflow)
Artık tarayıcının elinde hangi düğümlerin görüneceği ve bu düğümlerin stilleri var. Ancak hala nerede ve ne kadar büyük olacaklarını bilmiyor. Yerleşim (genellikle Reflow olarak da adlandırılır) aşaması, tam olarak bu geometriyi hesaplama sürecidir.

Render Ağacı'nın kökünden başlayarak, tarayıcı her bir düğümün ekrandaki tam konumunu (x, y koordinatları) ve boyutunu (genişlik, yükseklik) hesaplar. Bu aşama, cihazın viewport (görünüm alanı) boyutuna bağlıdır. Örneğin, width: 50% gibi göreceli bir birim, viewport'un genişliğine göre mutlak bir piksel değerine dönüştürülür. Bir elementin geometrisi değiştiğinde (örneğin bir resim yüklendiğinde veya pencere yeniden boyutlandırıldığında), bu, alt elementler için de bir "reflow" tetikleyebilir ve bu oldukça maliyetli bir işlemdir.
Adım: Boyama (Paint)
Sonunda inşaatın en tatmin edici anına geldik. Tarayıcının elinde artık hangi elementlerin, hangi stillerle, nerede ve ne kadar büyük görüneceğine dair tüm bilgiler var. Boyama aşaması, bu bilgileri alıp Render Ağacı'ndaki her bir düğümü ekranda gerçek piksellere dönüştürme işlemidir. Tarayıcı, metinleri, renkleri, resimleri, kenarlıkları ve gölgeleri çizer. Kullanıcının boş beyaz ekrandan sonra gördüğü ilk anlamlı içerik (FCP), bu adımın bir sonucudur.

CRP Optimizasyon Teknikleri: Render Engelleyici Kaynakları Ortadan Kaldırma

Kritik Rendering Yolu'nun adımlarını anladığımıza göre, şimdi bu yolculuğu nasıl hızlandıracağımızı öğrenebiliriz. Temel hedefimiz: render engelleyici kaynakların sayısını ve boyutunu en aza indirmek.

CSS Optimizasyonu: En Güçlü Darboğazı Aşmak

CSS render engelleyici olduğu için, optimizasyona başlamak için en doğru yerdir.

a) Kritik CSS'i Ayırma ve Inline Etme:

Strateji şudur: Sayfanın ilk açıldığında görünen (above-the-fold) kısmını stillendirmek için gereken minimum CSS kodunu belirle ve bu kodu harici bir dosyadan çağırmak yerine, doğrudan HTML'in <head> bölümüne bir <style> etiketi içine yerleştir (inline).

Nasıl Yapılır?

Bu işlemi manuel olarak yapmak zordur. Neyse ki, bu işi otomatikleştiren araçlar mevcuttur. Popüler araçlardan bazıları şunlardır:

Critical: Bir URL verdiğinizde, ekranın üst kısmını render etmek için gereken CSS'i çıkaran bir Node.js modülüdür.
Çeşitli online jeneratörler (örn. Pegasaas veya Sitelocity) bu işlemi web arayüzü üzerinden yapmanızı sağlar.

Örnek Uygulama:

<head>
  <style>
    /* KRİTİK CSS BURAYA GELECEK */
    .hero-banner { background-color: #f0f0f0; }
    .hero-title { font-size: 2rem; color: #333; }
    /* ... Sadece ekranın üstü için gereken diğer stiller ... */
  </style>
</head>

Bu teknik sayesinde, tarayıcı harici bir CSS dosyasının indirilmesini beklemeden DOM ve CSSOM'u hızla oluşturabilir ve ilk boyamayı (FCP) milisaniyeler içinde gerçekleştirebilir.

b) Geri Kalan CSS'i Asenkron Yükleme:

Kritik CSS'i inline ettikten sonra, sitenin geri kalanını (sayfanın alt kısımları, interaktif elementlerin stilleri vb.) stillendiren ana CSS dosyanızı render'ı engellemeyecek şekilde yüklemeniz gerekir. Bunun için modern ve güvenilir yöntem şudur:

<head>
  <style>/* ... Kritik CSS ... */</style>
  <link rel="preload" href="styles.css" as="style" onload="this.onload=null;this.rel='stylesheet'">
  <noscript><link rel="stylesheet" href="styles.css"></noscript>
</head>

Bu kod ne yapıyor?

rel="preload": Tarayıcıya styles.css dosyasını yüksek öncelikle, ancak render'ı engellemeden indirmesini söyler.
as="style": Tarayıcıya indirilen kaynağın bir stil dosyası olduğunu belirtir, bu da doğru önceliklendirme için önemlidir.
onload="...": Dosya indirildiğinde, JavaScript bu link etiketinin rel niteliğini stylesheet olarak değiştirir. Bu noktada stil sayfası DOM'a uygulanır.
<noscript>: JavaScript'in kapalı olduğu durumlar için bir geri çekilme (fallback) sağlar.

JavaScript Optimizasyonu: Parser Engelini Kaldırmak

JavaScript'in parser-blocking doğasını yönetmek, CRP'yi hızlandırmak için esastır.

a) async ve defer Farkı:

Bu iki nitelik, tarayıcıya harici bir script'i nasıl yüklemesi gerektiğini söyleyerek varsayılan parser-blocking davranışını değiştirir. Mozilla Developer Network (MDN) belgeleri bu konuda harika bir kaynaktır.

<script src="script.js"> (Niteliksiz): HTML ayrıştırmayı durdurur, script'i indirir ve çalıştırır. Sonra ayrıştırmaya devam eder. En Kötü Seçenek.
<script async src="script.js">: HTML ayrıştırmayı durdurmaz. Script, HTML ayrıştırılırken paralel olarak indirilir. İndirme bittiği anda, HTML ayrıştırma durdurulur ve script çalıştırılır. Birden fazla async script varsa, hangi sırayla çalışacakları garanti edilmez. Kullanım Alanı: Google Analytics, reklamlar gibi diğer script'lere veya DOM'a bağımlı olmayan, kendi başına çalışan script'ler için idealdir.
<script defer src="script.js">: HTML ayrıştırmayı durdurmaz. Script, HTML ayrıştırılırken paralel olarak indirilir. Ancak script, HTML ayrıştırması tamamen bittikten sonra, DOMContentLoaded olayı tetiklenmeden hemen önce çalıştırılır. Birden fazla defer script varsa, HTML'de belirtildikleri sırayla çalışmaları garanti edilir. En İyi Seçenek: DOM'u manipüle eden veya diğer script'lere bağımlı olan, yani belirli bir çalışma sırası gerektiren çoğu script için en güvenli ve performanslı yöntemdir.

b) Script'leri Sona Erteleme:

Modern defer niteliği harika olsa da, "script'leri </body> etiketinin hemen öncesine taşıma" şeklindeki klasik yöntem hala geçerli ve basit bir optimizasyondur. Eğer bir script'in sayfa içeriği render edildikten çok sonra çalışması gerekiyorsa (örneğin bir chatbot widget'ı), onu sayfanın en sonuna koymak, Kritik Rendering Yolu'ndan tamamen çıkmasını sağlar ve en hızlı ilk render için garantili bir yoldur.

Solviera'dan Bir CRP Vaka Analizi: Deneyimden Gelen Bilgi

Teoriyi pratiğe dökmek, uzmanlığın kanıtıdır. Yakın zamanda, yüksek trafiğe sahip bir içerik sitesinin yavaş FCP sorunları üzerine bir optimizasyon projesi yürüttük. Kullanıcılar, makalelere tıkladıktan sonra 2 saniyeye yakın bir süre boş beyaz bir ekranla karşılaşıyordu.

Teşhis: Chrome DevTools'un Performance panelini kullanarak yaptığımız analizde, sorunun kökenini net bir şekilde tespit ettik:

Toplamda 3 farklı CSS dosyası (theme.css, plugins.css, fonts.css) render'ı engelliyordu.
Header bölümünde yer alan 2 adet senkronize JavaScript dosyası (jquery.js, main.js) HTML'in ayrıştırılmasını durduruyordu.

Uygulama:

İlk olarak, sayfanın üst kısmını (logo, menü, makale başlığı) stillendirmek için gereken CSS kurallarını bir araç yardımıyla çıkardık. Bu ~10 KB'lık kritik CSS'i doğrudan HTML'in <head> bölümüne inline olarak ekledik.
Geri kalan 3 CSS dosyasını birleştirip tek bir non-critical.css dosyası haline getirdik ve bunu rel="preload" tekniğiyle asenkron olarak yükledik.
Header'daki iki JavaScript dosyasını da birleştirip defer niteliği ekleyerek </body> etiketinin hemen öncesine taşıdık.

Sonuç: Bu temel ancak son derece etkili CRP optimizasyonu, sitenin FCP süresini 1.8 saniyeden 0.7 saniyeye düşürdü. LCP de dolaylı olarak iyileşti. Google PageSpeed Insights'taki performans skoru, sadece bu düzenlemelerle 25 puan arttı. Bu, doğru teşhis ve temel mühendislik prensiplerinin ne kadar güçlü sonuçlar doğurabileceğinin bir kanıtıdır. Bu tür derinlemesine teknik analiz ve optimizasyon ihtiyaçları için Solviera Teknoloji'nin terzi işi çözümleri, işletmelere dijital varlıkları üzerinde tam kontrol ve üstün performans sağlar.

En Hızlı İlk İzlenim İçin Mükemmel Plan

Kritik Rendering Yolu, bir web sitesinin performansı söz konusu olduğunda genellikle göz ardı edilen ancak en temel yapı taşıdır. Onu optimize etmek, süslü animasyonlar veya karmaşık özellikler eklemek kadar göz alıcı olmayabilir, ancak bir kullanıcının sitenizle olan ilişkisinin ilk saniyelerini tanımlar. Bu yolu kısaltmak; render engelleyici CSS ve JavaScript'i ortadan kaldırmak, kaynakların yüklenme sırasını akıllıca yönetmek ve tarayıcının işini kolaylaştırmak demektir. Unutmayın, en iyi kullanıcı deneyimi, fark edilmeyen deneyimdir. Kullanıcının sitenizin nasıl yüklendiğini düşünecek zamanı bile olmadan kendini içeriğin içinde bulması, CRP optimizasyonunda zirveye ulaştığınızın işaretidir.

Web Performansı Uzmanlığınızı Derinleştirin

Bu rehber, web performansı bulmacasının önemli bir parçasını ele alıyor. Şimdi, bir web sitesini ışık hızına çıkaran diğer tüm kritik alanlara odaklanarak bilginizi tamamlayın:

Kritik Rendering Yolu (CRP) Optimizasyonu: Tarayıcının sayfanızı nasıl oluşturduğunu anlayın ve FCP ile LCP skorlarınızı iyileştirerek ilk açılışı hızlandırın.
İleri Düzey Resim Optimizasyonu: Sitenizin en ağır parçaları olan resimleri WebP, AVIF gibi modern formatlar ve "lazy loading" ile optimize edin.
Web Font Optimizasyonu: Marka kimliğinizin bir parçası olan fontların, CLS, FOUT ve FOIT gibi sorunlara yol açmasını engelleyin.
Üçüncü Parti Script'ler ve Site Hızı: Performans katili olan dış kaynaklı kodları nasıl teşhis edeceğinizi ve yöneteceğinizi öğrenin.
JavaScript Optimizasyonu Rehberi: INP ve TBT skorlarınızı doğrudan etkileyen verimsiz JavaScript kodlarını nasıl avlayacağınızı ve düzelteceğinizi öğrenin.
Algılanan Performans: Sitenizi teknik olarak yavaşken bile kullanıcılarınıza nasıl "ışık hızında" hissettireceğinizin psikolojik sırlarını keşfedin.
INP (Interaction to Next Paint) Rehberi: Sitenizin etkileşim hızını ölçen bu yeni ve kritik Core Web Vitals metriğinde nasıl ustalaşacağınızı öğrenin.
Ana WPO Rehberi: Performans optimizasyonunun tüm yönlerini bir arada görmek ve büyük resmi anlamak için ana kılavuzumuza geri dönün.

Sıkça Sorulan Sorular

Kritik CSS, bir kullanıcının bir web sayfasını ilk açtığında ekranın üst kısmında (above-the-fold) gördüğü içeriği stillendirmek için gereken minimum CSS kuralları setidir. Bunu otomatik olarak belirlemek için "Critical", "Penthouse" gibi Node.js tabanlı araçları veya çeşitli online kritik CSS jeneratörlerini kullanabilirsiniz. Bu araçlar, belirttiğiniz bir URL'yi ve ekran boyutunu analiz ederek gerekli stilleri sizin için çıkarır.

Genellikle evet. defer, tarayıcının script'i HTML'i ayrıştırırken paralel olarak indirmesine izin verdiği için potansiyel olarak daha hızlıdır. Script'i </body> sonuna koymak, tarayıcının script'i indirmeye başlamak için tüm DOM'u ayrıştırmasını beklemesine neden olabilir. Ancak defer, script'in DOM ayrıştırıldıktan hemen sonra çalışmasını sağlar. Eğer bir script'in çok daha geç (örneğin kullanıcı etkileşiminden sonra) çalışması gerekiyorsa, onu dinamik olarak JavaScript ile yüklemek veya </body> sonuna koymak hala geçerli stratejilerdir. defer, çoğu senaryo için en iyi dengedir.

Evet, font dosyaları da render'ı engelleyebilir. Tarayıcı, metni ekrana çizmek için font dosyasına ihtiyaç duyar. Eğer font dosyası yüklenmediyse, tarayıcı metni render etmeyi bekleyebilir (Görünmez Metnin Flaş'ı - FOIT). Bunu önlemek için CSS'te font-display: swap; kuralı kullanılır. Bu kural, tarayıcıya özel font yüklenene kadar bir sistem fontuyla metni hemen göstermesini, özel font yüklendiğinde ise onunla değiştirmesini söyler. Bu, FCP'yi önemli ölçüde iyileştirir.

CRP optimizasyonu her ikisini de doğrudan ve dolaylı olarak iyileştirir. FCP (İlk İçerikli Boyama), CRP'nin ne kadar hızlı tamamlandığının doğrudan bir ölçüsüdür. LCP (En Büyük İçerikli Boyama) öğesi genellikle ekranın üst kısmında yer alan bir resim veya metin bloğudur. Render engelleyici kaynakları ortadan kaldırarak, tarayıcının bu LCP elementini keşfetmesini, indirmesini ve render etmesini de hızlandırmış olursunuz. Hızlı bir FCP, genellikle hızlı bir LCP'nin ön koşuludur.

SPA'larda (React, Vue, Angular gibi) geleneksel CRP'den farklı bir durum söz konusudur. İlk yüklemede, HTML genellikle boştur ve büyük bir JavaScript paketi (bundle) tüm uygulamayı oluşturur. Burada CRP optimizasyonu, bu ilk JavaScript paketini küçültmeye odaklanır. "Code-splitting" (kod bölme) tekniği ile sadece ilk rota için gereken minimum JS kodu yüklenir. Geri kalan kodlar, kullanıcı farklı sayfalara gezindikçe talep üzerine yüklenir. Ayrıca, Sunucu Tarafı Oluşturma (Server-Side Rendering - SSR), ilk sayfa yükü için tamamen render edilmiş bir HTML göndererek bu sorunu çözer ve SPA'lar için en iyi FCP/LCP sürelerini sağlar.

İşletmenizi Bir Sonraki Seviyeye Taşımaya Hazır Mısınız?

Solviera'nın bütünsel teknoloji çözümleri hakkında daha fazla bilgi almak ve işletmenize özel bir analiz için proje danışmanlarımızla bugün iletişime geçin!

Hemen İletişime Geçin